Wraz z wiekiem dochodzi również między innymi do spadku poziomu kwasu hialuronowego w organizmie. Kwas hialuronowy odpowiada za właściwe nawilżenie skóry i utrzymanie poziomu nawilżenia, co ma bezpośrednie przełożenie na prawidłowe funkcjonowanie bariery naskórkowej, w tym bariery hydrolipidowej. Skóra w okresie menopauzy ma więc większe tendencje do przesuszania i zmniejsza się jej zdolność do ochrony przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych.
Przyśpieszenie procesów starzenia się skóry jest związane z wieloma zmianami zachodzącymi w organizmie kobiety w trakcie menopauzy – większa wrażliwość na promieniowanie UV, zaburzona bariera hydrolipidowa, ale również kortyzol, czyli hormon stresu. W wyniku podwyższenia się jego poziomu i spadku ilości estrogenów osłabiają się mechanizmy antyoksydacyjne skóry, przez co częściej dochodzi do stresu oksydacyjnego.
Obniżona produkcja potu i łoju przyczynia się do zaburzeń bariery hydrolipidowej, w efekcie czego do przesuszania się skóry i osłabienia jej właściwości obronnych.
Skóra w okresie menopauzy często staje się szara, jej kolor określa się jako ziemisty, traci naturalny blask.
Głównym czynnikiem nasilającym pojawienie się zmarszczek są zmiany związane z kolagenem, czyli jednym z białek strukturalnych odpowiadających za jędrność skóry. W okresie przekwitania dochodzi do zmniejszenia liczby włókien kolagenowych, spowolnienia syntezy kolagenu, degeneracji włókien kolagenowych. Szacuje się, że gęstość kolagenu spada o 2% rocznie, a w ciągu pierwszych 5 lat skóra traci nawet do 30% tego białka. W wyniku tych zmian znacznie częściej pojawiają się zmarszczki, w tym zmarszczki grawitacyjne.
W okresie menopauzy zmiany widoczne są nie tylko w obrębie skóry, ale również włosów, między innymi: przerzedzenie się włosów, cienkie i łamliwe włosy, zanik oraz zwłóknienie mieszków włosowych.